MAPA POLSKIFRANCAISDEUTSCHENGLISHČESKY

















Gospodarka polowa i hodowla bydła [ Historia (dokument archiwalny) ]

W związku z osiedlaniem i kultywacją Bramy Morawskiej hodowla bydła i owiec stała się szybko ważną branżą rolnictwa. Owce były hodowane przede wszystkim na terenach podgórskich na skraju Beskidów i Gór Odrzańskich, bydło hodowano więcej na nizinie odrzańskiej.
Pierwszy import bydła bardziej wydajnych ras z obczyzny jest odnotowany w roku 1636. Do posiadłości Kuninskiej zostały przywiezione dwie krowy i trzy cielęta rasy "tyrolskiej". Ten jednorazowy i z genetycznego punktu widzenia mały zastrzyk obcej krwi wpłynął znikomo na istniejącą populację bydła w posiadłości. Oznaczał jednak początek doniosłych zmian w pracy hodowlanej i zarodowej. W roku 1723 Kunín otrzymała w spadku hrabina Eleonora, za mężem za hrabią Harrachem. Z przyjściem Harrachów do Kunína nastał niezwykły rozwój wszystkich gałęzi rolnictwa.
Od roku 1761 rozpoczął się już systematyczny i konsekwentny import przede wszystkim byków zarodowych z austriackich i szwajcarskich obszarów hodowlanych. Jako pierwsze zostały przywiezione dwa byki zarodowe i kilka krów z rasy bernskiej z kantonu Aargau w Szwajcarii. Następnie są udokumentowane zakupy byków bernskich, siemenskich, zillerthalskich, duxskich, salzburskich.
Drugim ośrodkiem także słusznie uważanym za kolebkę bydła krawarskiego był Fulnek. Właściciele tutejszej posiadłości zaczęli dowozić byki bernskie i tyrolskie w latach 1780 - 1790.
Od 1821 roku są udokumentowane zakupy rozpłodników z Tyrolu - rejonu Mürzthall - także dla hodowli majątku ziemskiego wiedeńskiej Akademii Terezjańskiej z siedzibą w Novym Jičínie. Ten staje się trzecim ośrodkiem bydła krawarskiego. Do celów hodowlanych później korzystano wyłącznie z byków rasy bernskiej, jak podaje to zachowana księga zarodowa bydła prowadzona kiedyś w tej instytucji.
Na wygląd i cechy bydła krawarskiego wyraźnie wpłynęła także rasa pincgawska. Była ona później wykorzystywana przez czeskich hodowców i ustaliła w ten sposób charakterystykę kolorystyczną czeskiej rasy.
Szerokiej opinii hodowlanej po raz pierwszy została przedstawiona już dostatecznie morfologicznie i użytkowo ustabilizowana rasa "krawarska" na wystawie rolniczo-leśniczej w Wiedniu w roku 1866. W roku 1873, ponownie w Wiedniu na wystawie światowej, była już ona zaprezentowana jako rasa o znakomitych wskaźnikach użytkowości. W roku 1885 na węgierskiej wystawie ziemskiej w Budapeszcie kolekcja bydła krawarskiego zdobyła pierwszą nagrodę. Za pięć lat, na kolejnej wystawie rolniczo-leśniczej w roku 1890 w Wiedniu było krawarskie nie tylko zdobyło pierwszą nagrodę, ale wszystkie kolejne nagrody państwowe nadane za hodowlę bydła. Za najlepszą dójkę monarchii została ogłoszona krawarska rekordzistka z Blahutovic o przeciętnym udoju dziennym 18,83 litra przy średniej zawartości tłuszczu 5,18 %! W roku 1894, ponownie na wystawie w Wiedniu, przekazał "sam cesarz pan" Franciszek Józef I osobisty dar - srebrny puchar przedstawicielom towarzystwa hodowców bydła krawarskiego za zaprezentowaną kolekcję.
Początek XX wieku przyniósł bydłu krawarskiemu stagnację i powolny odwrót i upadek. Co jednak było przyczyną tego niepowodzenia po poprzedniej eksplozji sukcesów hodowlanych? Były to właśnie owe sukcesy. Ziemia Krawarska jest geograficznie niepozornym terytorium ograniczonym trójkątem, w którego wierzchołkach leżą miasta Nový Jičín, Fulnek i Příbor. Był to prawie cud, iż na tak niewielkim terenie, a więc w małej populacji, w trakcie ok. 150 lat przez krzyżowanie i selekcję udało się stworzyć rasę bydła ze stabilnym funduszem genowym we własnościach wyglądu i użytkowości.

LOKALIZACJA


AKTUALIZACJA: Vladimír Petřvalský (Obecní úřad Bartošovice) org. 56, 03.08.2009 v 09:18 hodin
Kontakt na webmastera osoblazsko@infosystem.cz

Copyright 1998-2024 © www.infoSystem.cz,
součást prezentačního a rezervačního systému Doménová koule