Opracowano wg PhDr. Ladislava Baletky

Najstarsze ślady pobytu człowieka na terenie dzisiejszego Kelče są z okresu młodszej epoki kamiennej. Pierwsze tymczasowe siedziby rolników okresu neolitycznego powstały ca 5000 lat przed naszą erą. Ciągłe osiedlenie historyczne dzisiejszego Kelče rozpoczyna się gdzieś około roku 1000 n.e. W tym czasie na Strážném był już przechowany skarb monet i ułamków srebra, który świadczy o tym, że Kelč położona była na znaczącej arterii handlowej. Dawne pochodzenie Kelče zdradza również poświęcenie kościoła parafialnego św. Piotrowi i Pawłowi.
Wielkiego rozwoju osiągnęła Kelč w okresie biskupa Bruna z Šaumburku, gdy przeorganizowano cały dotychczasowy obszar osiedleńczy miasta, założone Nowe Miasto Kelč z nowym rynkiem, założona wioska Posvatno, której samodzielność trwała do 1850 roku, i znacząco umocniona pozycja proboszcza kelczeskiego.

W czasie wojen między margrabiami morawskimi ,Joštem a Prokopem, pod koniec 14 wieku a przede wszystkim podczas wojen husyckich na początku 15 wieku, Kelč była bardzo spustoszona. Pozycja gospodarcza uległa polepszeniu aż od połowy 16 wieku, gdy z części scalono pierwotną posiadłość biskupią. Dużym sukcesem miasta w tym okresie było pozyskanie browaru, który został znaczącym źródłem dochodów mieszkańców. W połowie 16 wieku zaczęły powstawać w Kelču pierwsze cechy rzemieślnicze, w 1580 r. Kelč została zwolniona od pańszczyzny. W roku 1617 miasto Kelč zostaje nawet najemcą całej posiadłości. Obiecujący rozwój miasta zakończyła wojna trzydziestoletnia z połowy 17 wieku. W 1621 roku Kelč została kilkakrotnie wypleniona i wypalona przez niekatolickich poddanych z sąsiadujących "posiadłości wołoskich", więc z pierwotnej liczby mieszkańców pozostała w Kelči zaledwie piąta część.

Po wojnie trzydziestoletniej upadek Kelče postępował. Miasto straciło większość swoich przywilejów i spadało niemal do poziomu zwykłej wioski. W 1750 roku biskup Troyer wyraźnie zakazał Kelči oznaczenie miasto. Oznaczenie Kelče jako miasta udało się ponownie przeforsować dopiero po długoletnich sporach z biskupami ołomunieckimi pod koniec 18 wieku. Na początku 19 wieku rozpoczęto w Kelči produkcję fajek. Poza oddziałami fabryk firmy Thonet i Khon przemysł ciężki jednak do Kelča nie znalazł drogi. Dopiero przez zorganizowanie oddziału firmy Loana w 1948 roku położono podstawy tradycji przemysłowej Kelča. Dzięki temu, że Kelc położone jest w najbardziej produktywnej rolniczej części powiatu, zwłaszcza od połowy lat sześćdziesiątych podnosiła się stopa życiowa pracowników w rolnictwie i stopniowo osiągnęła stopy życiowej pracowników w przemyśle.

Po wyzwoleniu w 1945 roku ustanowiono w Kelcu Miejscową Radę Narodową. Gdy w roku 1954 organizowano miejscowe rady narodowe, ówczesna PRN w Wołoskim Międzyrzeczu nie przyznała tego oznaczenia Kelču, i również następne podania o odnowienie statutu miasta zostały bez odezwy. Odnowienie statutu miasta udało się dopiero po rewolucji listopadowej w 1994 roku.

DALSZE INFORMACJE: http://www.kelc.cz